อินจุนเริ่มจากถอดเสื้อของแจมินออก เขาปลดกระดุมแต่ละเม็ดด้วยหัวใจกวัดแกว่ง อาจเพราะด้วยทธิ์สุราหรือเพราะหัวใจของเขาก็ตาม แต่สุดท้ายเขาก็ถอดมันได้สำเร็จ หากแต่เมื่อนึกถึงปราการด่านถัดไป แก้มขาวก็ขึ้นสีชมพูระเรื่อขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาก้มลงไปมองกางเกงยีนส์ราคาแพงก่อนจะชั่งใจชั่วครู่แล้วถอดกระดุมกางเกงออก หลังจากนั้นเขาก็ปลดซิบกางเกงออกแล้วค่อยลากมันออกมาตามเรียวขาแข็งแรง
ตรงหน้าของอินจุนคือร่างกำยำที่มีกล้ามเนื้อแต่พอดี กล้ามหน้าท้องเป็นลอนสวย เมื่อเลื่อนสายตาไปเห็นหัวนมของแจมิน ร่างบางก็รีบก้มหน้าลง หากแต่แทนที่เขาจะสบายใจขึ้น เขากลับมองเห็นวีเชปที่ถูกกางเกงในCalvin Kleinสีขาวขอบสีทองบังอยู่ ใบหน้าที่ขึ้นสีนั้นยิ่งขึ้นสีแดงกว่าเดิม
"บ้าเอ๊ย... ใครใช้ให้เมาแบบนี้เนี่ย" เขาบ่นกระปอดกระแปดก่อนจะฉุดร่างเปลือยที่มีกางเกงในตัวบางเหลือแค่อย่างเดียวขึ้น แล้วลากเขาไปที่ห้องน้ำ
อินจุนรู้ว่าถ้าตนอาบน้ำให้แจมินเสื้อผ้าเขาก็จะต้องเปียกไปด้วย คิดได้ดั่งนั้นเขาเลยถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดเหลือเพียงกางเกงในCalvin Kleinสีขาวขอบดำเหลือเพียงตัวเดียว
ห้องน้ำโรงแรมนี้ป็นอ่างอาบน้ำที่มีฝักบัวอยู่บนหัว และเหนืออ่างเล็กน้อยสองอัน อินจุนจึงต้องเปิดฝักบัวอันบน แล้วปรับอุณหภูมิให้พอดีก่อนจะย่อตัวลงไปนั่งยองๆบนตัวแจมินแล้วขยี้ผมสีทองนุ่มเบาๆ เมื่อผมเปียกได้ที่แล้วเขาจึงหยิบแชมพูขึ้นมาสระผมให้ร่างแกร่งตรงหน้า เจ้าของผมสีทองครางฮือออกมาทั้งยังคงมึนเมาอยู่
เมื่อสระผมเสร็จอินจุนจึงกระเถิบตัวลงมาเล็กน้อย พลางถูตัวให้แจมิน เขากระเถิบถอยลงไปอีกนิดเพื่อจะได้ล้างได้ถนัดหากแต่ก้อนเนื้ออุ่นร้อนที่กำลังทิ่มก้นเขาอยู่นั้นทำให้อินจุนต้องชะงัก ใบหน้าของเขากลับมาขึ้นสีอีกครั้งก่อนจะรีบลุกขึ้นยืน
"หรือไม่อาบให้ดีวะเนี่ย..... แต่ก็เหม็นเหล้าอะ ไอ้เหี้ยเอ้ยย!" ร่างบางบ่นก่อนจะทำใจนั่งลงไปอีกรอบ เขาลูบไล้ไปทั่วตัวร่างสูงด้วยสบู่ผ่านตุ่มไตเล็กๆสองข้างบนอก ทำให้แจมินเผลอครางออกมา อินจุนก็เริ่มมือไม้สั่นเทาทำตัวไม่ถูกเมื่อสิ่งที่ทิ่มก้มเขาอยู่มันกำลังกระตุกเหมือนรอคอยอะไรบางอย่างเข้าไปเติมเต็ม
อินจุนทำเป็นไม่สนใจทั้งที่เอ็นร้อนของตัวเองก็เริ่มเต่งตึงขึ้นมาบ้างแล้ว เขาเถิบตัวลงไปที่ขาของแจมินเพื่อที่จะได้ถูสบู่ที่ขาได้ถนัดถนี่ เขากดสบู่ยี่ห้อดังออกมาก่อนจะถูกร่างกายท่อนร่างให้แจมิน หากแต่ก็ต้องชะงักค้างไปเมื่อสายตาหันไปเห็นกางเกงในและสิ่งที่อยู่ข้างใน ด้วยกางเกงในนั้นเป็นสีขาว เมื่อโดนน้ำจึงทำให้เห็นอะไรๆได้ถนัดตา ตอนปรกเขานั้นไม่ทันคิดจึงเขยิบลงมา แต่ตอนนี้เขารีบลุกขึ้นด้วยเนื้อตัวสั่นเทาแล้วหันหลังกลับแล้วก้มลงไปถูขาแทน
เมื่อมือบางถูไถถึงขาอ่อนของแจมิน อยู่ดีๆแจมินก็ตื่นขึ้นมา แต่เขาไม่ได้สร่างเมาไปด้วย เพราะส่วนใหญ่ไวน์สองขวดนั่นแจมินเป็นคนกิน และห้ามไม่ให้เขากินเยอะ สภาพแจมินถึงได้ดูแย่กว่าเขามาก อ้อมแขนแกร่งโอบรอบตัวอินจุนก่อนจะดึงตัวอินจุนไปจนหลังของเขาชนกับแผงอกแกร่ง และแก้มก้นของเขาก็สัมผัสกับสิ่งที่กำลังแข็งตัวที่ยังไม่ยอมหยุดกระตุก
"แจมม ปล่อยกู... อ๊ะ" คนที่อยู่ด้านหลังซุกหน้าลงมาบนซอกคอของอินจุดและขบกัดเบาๆทำให้อินจุนรู้สึกเจ็บและเสียวไปพร้อมๆกัน อินจุนพยายามดิ้นหากแต่อ้อมแขนนั้นแข็งแกร่งเกินไปจนสุดท้ายเขาก็เผลอคล้อยตามไป แจมินอุ้มอินจุนขึ้นแล้วพลิกหน้ามาเจอกันก่อนจะบดเบียดริมฝีปากหนาเข้ามาแนบแน่น ลิ้นของเขาถูกส่งเข้ามาในโพรงปากหวานอุ่นของอินจุน ทั้งสองดูดดื่มกันอยู่สักพักก่อนจะรู้ตัวว่าก้นของตนนั้นกำลังโดนบีบโดยมือซุกซน
"แจม... อ๊าา... อย่าจับตรงนั้น...อื้ออ" อินจุนสะดุ้งสุดตัวเมื่อแจมินกดนิ้วกลางลงมาที่ช่องทางสีสวยผ่านกางเกงในจนมันผลุบเข้าไปเล็กน้อย
"ไม่ชอบเหรอครับ...คนดี" คำแรกที่ร่างสูงพูดขึ้นข้างกกหูทำให้เจ้าของผมดำขลับและร่างอ้อนแอ้นสั่นเทา เขากำลังสั่นสะท้านไปทั้งตัว
"มึงมีสติ...อ๊ะะ... แจม... มึงมีสติรึเปล่าเนี่...อือออ"
แจมินโยกเอวขึ้นมากระแทกเอวบางแล้วถูไถไปมาราวกับกำลังหยอกล้อ เพียงแค่นี้อินจุนก็แทบไม่มีสติหลงเหลืออยู่ เขาซุกหน้าลงกับไหล่ของแจมิน ปล่อยให้คนตรงหน้าทำตามอำเภอใจ
แจมินดึงกางเกงในของอินจุนลงเล็กน้อยเนื่องจากขาของอินจุนยังพาดอยู่กับเอวของแจมินพลางกระดกตัวขึ้นแล้วดึงกางเกงในตัวเองลงเช่นกัน
แจมินพรมจูบไปทั่วช่วงบนของอินจุนพลางฝากรอยเอาไว้สองสามรอยก่อนจะจับท่อนล่างของตัวเองเข้าไปในรูที่กำลังใช้อีกมือหนึ่งถูเล่นอยู่
"อ๊า....แจม กู...เสียว อื๊ออ อย่าเข้าลึก... โอ้ย"
"ทำไมล่ะครับ.... อืม....วันนี้คุณแน่นมากเลย....ลิซ่า"
ความรู้สึกของอินจุนตอนนั้นราวกับดิ่งลงมาจากภูเขาลงสู่เหวที่ไร้ก้นบึ้ง ร่างกายของเขาด้านชาราวกับไม่เคยมีความรู้สึก ความเสียวกระสันในตอนแรกลดลงไป กลายเป็นความเจ็บปวดตรงกลางอก ขณะที่หัวใจของเขากำลังบีบตัวอย่างแรงน้ำตาหยดใสก็ค่อยๆไหลลงมาที่หางตาของเขา
อีกคนที่เป็นคนกระทำก็ยังคงไม่หยุดยั้งเอวสอบของตัวเอง เขากระแทกเข้ามาไม่หยุดพักแม้ร่างบางจะไม่ตอบรับเหมือนตอนแรกแล้ว
"อืม...ที่รักครับบ.... อาา" แจมินครางออกมาโดยที่ไม่เห็นว่าคนตรงหน้ากำลังร้องไห้ ร้องไห้ในความเงียบ เขาร้องโดยไม่มีเสียงสะอื้นแม้แต่เล็กน้อย แม้เขาจะรู้สึกเหมือนกำลังโดนเข็มนับร้อยกระหน่ำแทงเข้ามาที่หัวใจ
"ทำไม.... ทำไมมึงทำกับกูแบบนี้...แจมิน" เสียงสั่นเทาถูกกล่าวออกมาแผ่วเบา เสียงของเขาไม่สามารถไปถึงหูของร่างสูงได้ และเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากรอจนกว่าคนตรงหน้าจะปลดปล่อยความต้องการของตัวเอง
"กู...เจ็บ....เจ็บตรงนี้" เขายังคงพูดต่อไปด้วยเสียงสั่นพลางชี้ไปที่หัวใจของตนเอง แม้ร่างสูงจะไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น นั่นยิ่งทำให้น้ำตาค่อยๆไหลออกมาไม่หยุดราวกับเขื่อนแตก แต่ไม่มีการสะอื้น ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาทั้งนั้นเพราะเขาจุกเกินกว่าจะส่งเสียงร้องไห้หรือเสัยงครางได้ สิ่งที่เขาทำได้คงเป็นคำกร่นด่าเบาๆที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดที่มากกว่าคนที่แอบรักควรจะได้รับ
TBC.
เจอกันตอนหน้าจ้าา ❤
No comments:
Post a Comment